Η Ζιλί Μανέ (Julie Manet), η γυναικεία φιγούρα του Ιμπρεσιονισμού ήταν ζωγράφος και συλλέκτρια έργων τέχνης. Γεννημένη το 1878, η ίδια είχε ποζάρει σαν μοντέλο από μικρή ηλικία σε αρκετά έργα των Ιμπρεσιονιστών . Έργα όπως του Ρενουάρ (Pierre-August Renoir) και της μητέρας της Μπερτ Μοριζό (Berthe Morisot).
Πατέρας της ήταν ο Ευγένιος Μανέ (Eugène Manet), αδελφός του Εντουάρ Μανέ (Edouard Manet) και η μητέρα της η Μπερτ Μοριζό, η οποία την ζωγράφισε για πρώτη φορά το 1880. Πιο συγκεκριμένα και η μητέρα της και ο θείος της ο Μανέ την είχαν ζωγραφίσει σε διάφορες εκφάνσεις της παιδικής και εφηβικής της ηλικίας. Η ίδια η Ζιλί είχε μεγαλώσει μέσα σε οικογένεια ζωγράφων και οι καλλιτεχνικές επιρροές της για την τέχνη ήταν έντονες.
Ο θάνατος των γονιών της και οι πρώτοι πίνακες της
Σε ηλικία 16 ετών, η Ζιλί έμεινε ορφανή καθώς έχασε και τους δύο γονείς της. Έπειτα, έζησε μαζί με τις ξαδέλφες της και τον θείο της και συνέχισε να ποζάρει για πίνακες του θείου της.
Ο γάμος της Ζιλί μανέ με το ζωγράφο Ernest Rouart
Στις 29 Μαΐου του 1900, τρία χρόνια μετά την γνωριμία τους στο Λούβρο, παντρεύτηκε τον Ερνέστ Ρουάρ (Ernest Rouart), ζωγράφο και γιο του επίσης ζωγράφου Ενρί Ρουάρ (Henri Rouart). Ο γάμος ήταν διπλός γιατί έγινε παράλληλα μαζί με της ξαδέλφης της (Jeannie Gobillard) και τον ποιητή- φιλόσοφο Πολ Βαλερί (Paul Valéry). Ο γάμος έγινε στο 16ο διαμέρισμα του Παρισιού. Από το γάμο με τον Ernest Rouart απέκτησε τρεις γιους.
Το έργο της Julie Manet
Έγραψε και έκδωσε ένα Journal για τη ζωή και το έργο των ιμπρεσιονιστών ζωγράφων (κυρίως των Degas, Renoir, Monet, Sisley). Επίσης, έκανε αναφορά και στην υπόθεση Dreyfus (l’affaire Dreyfus).
Τη δεκαετία του 1930, μαζί με τον σύζυγο της αγωνίστηκε για την προώθηση του έργου των ιμπρεσιονιστών ζωγράφων γιορτάζοντας τα εκατό χρόνια, οργανώνοντας εκθέσεις με τα έργα τους. Ουσιαστικά από τότε και μετά αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής στην ανάδειξη των ιμπρεσιονιστικών έργων και κυρίως των έργων της μητέρα της Berthe Morisot.
Το 1961, η Ζιλί έκδωσε τον πρώτο κατάλογο έργων της μητέρα της και ο γιος της Denis Rouart, ιστορικός τέχνης και επιμελητής στο Μουσείο Καλών Τεχνών της Nancy, προλόγισε το έργο της.
Πέθαινε το 1966, στο σπίτι που είχε χτίσει η μητέρα της και το όποιο είχε κληρονομήσει από εκείνη. Στο ίδιο σπίτι έμενε και ο Paul Valéry. Η ταφή της έγινε στο Παρίσι, στο νεκροταφείο Passy, δίπλα στον σύζυγο της.
Πηγή πληροφοριών και φωτογραφιών : https://www.wikipedia.fr/
Pingback: Berthe Morisot : Η γυναίκα ζωγράφος του Ιμπρεσιονισμού.